وکالت

انواع مناقصات

مناقصات انواع مختلفی دارند که عبارتند از : مناقصه عمومی، مناقصه محدود.

 مناقصه عمومی

در واقع ترتیبی است که در آن انجام عمل یا خرید کالای مورد نیاز دولت از طریق اعلان بین عموم داوطلبان احتمالی پیمانکاری به مسابقه گذاشته می شود تا قرارداد با برنده مناقصه یعنی کسی که کمترین قیمت و کیفیت مناسب را پیشنهاد کرده است انجام شود. خود مناقصه عمومی از دو حالت تشکیل می شود مناقصات عمومی داخلی و مناقصات عمومی بین المللی.

در مناقصات عمومی داخلی هم چنان که از نام آن پیداست تنها افراد داخل کشور یا به عبارتی تنها پیمانکاران داخلی می توانند در آن شرکت کنند اما در مناقصات عمومی بین المللی تعداد شرکت کنندگان فراتر از قبل می رود و نه تنها شرکت کنندگان داخلی بلکه شرکت کنندگان خارجی نیز می توانند در ان شرکت داشته باشند.

سازمان های عمومی که در کشور وجود دارند برای تامین کالاهای مورد نیاز خود و خدمت های مربوط به آن می توانند از این فرایند استفاده کنند.

مناقصات محدود

در این نوع همه پیمانکاران نمی توانند در آن شرکت کنند و تنها قشر خاصی که به مناقصه دعوت می شوند می توانند در آن شرکت به عمل اورند در واقع مناقصه ای است که به تشخیص سازمان ، تنها میان تعدادی از مناقصه گران یا پیمانکارانی که صلاحیت آنها قبلا به تایید سازمان رسیده است انجام می گیرد .

مناقصات دولتی

اغلب کسی که مناقصه را برگزار می کند یک سازمان دولتی است این سازمان دولتی می تواند بانک،موسسات مالی و اعتباری و یا سایر نهادهای دولتی و غیر دولتی است.مقرراتی که در برقرار است به این دلیل که مناقصه ها توسط شرکت های دولتی ایجاد می شوند بایدبراساس مقررات تصویب شده در مجلس باشد.

در چه معاملاتی بهتر است مناقصه صورت گیرد؟

برای این که بفهمیم در چه نوع معامله هایی بهتر است از مناقصه استفاده کنیم باید ابتدا انواع معاملات را بشناسیم .معاملات به سه دسته کلی تقسیم می شوند که در این جا به بررسی آن می پردازیم:

معاملات کوچک

این معاملات توسط شخصی به نام کارپرداز صورت می گیرد و مبلغ آن باید کم تر از دو میلیون تومان باشد.

معاملات متوسط

در این نوع معاملات حداقل سه بار استعلام گرفته میشود و توسط کارپرداز صورت می گیرد.مبلغ آن نیز باید از معاملات ذکر شده قبل یعنی معاملات کوچک کم تر و از ده برابر آن بیش تر باشد.

معاملات بزرگ

میزان مبلغ معاملات با استفاده از معاملات کوچک اندازه گیری می شود معیار ما در بیان مبلغ ها همان معاملات کوچک هستند.در معاملات بزرگ باید مبلغ از ده برابر معاملات کوچک کمتر باشد.برای این معاملات نیاز به مناقصات داریم.

ضمانت اجرای آیین نامه ابلاغی چیست؟

باید توجه داشت که آنچه در ارتباط مهم است اطلاع رسانی به مخاطب است نه روش اطلاع رسانی.

ممکن است علیرغم اینکه تشریفات ابلاغی صحیح نبوده، مثلاً اوراق ابلاغی به همسایه مخاطب یا حتی در آدرس مشخصی تحویل داده شده باشد، اما مخاطب مقررات ابلاغی را رعایت کرده باشد، یعنی جلسه یا اقدام حاضر. انجام دادن؛ در این صورت شخص نمی تواند نسبت به تشریفات ابلاغی اعتراض کند زیرا همانطور که گفته شد اطلاع مخاطب حتی در صورت عدم رعایت تشریفات توسط نماینده حائز اهمیت است.

در مواردی که مخاطب به مفاد ابلاغی عمل نکرده باشد. دادگاه موظف است نسبت به تشریفات ابلاغی رسیدگی لازم را انجام دهد. اگر ارتباط واقعی بود، هیچ عذری برای عدم شناخت مخاطب قابل قبول نیست. اما اگر به بستگانش اطلاع داده شده یا در روزنامه آگهی شده باشد، می تواند ادعا کند که از مفاد اعلامیه مطلع نشده است. البته این نظر وجود دارد که در هر حال جز در مواردی که به مخاطب ابلاغ می شود، دادگاه باید به مخاطب اطلاع دهد. به این اطلاعیه عمل نشده است.

رای غیابی چیست؟

توجه دادگاه به نوع ابلاغ اعم از حقیقی یا حقوقی از آن جهت حائز اهمیت است که در نحوه اعتراض به رأی و عدم تضییع حقوق خوانده مؤثر است. بنابراین وقتی اخطاریه مربوط به وقت رسیدگی به خود مخاطب ابلاغ می شود و در واقع حتی در صورت عدم حضور در جلسه یا عدم ارائه لایحه دفاعیه و عدم معرفی وکیل، رأی صادره از طرف دادگاه صادر می شود. دادگاه حضور دارد و در صورت محکومیت قرائت می شود. داشتن شرایط دیگر فقط قابل تجدید نظر است.

اما در صورت قانونی بودن ابلاغ یعنی عدم تحویل اوراق مستقیماً به مخاطب و عدم حضور متهم در جلسه و عدم تقدیم لایحه و عدم معرفی وکیل، حکم صادره غیابی قابل تجدیدنظرخواهی می باشد. قابل تجدیدنظرخواهی است. (می توانید مقاله «نحوه اعتراض به حکم دادگاه» را مطالعه کنید.)

طبق ماده 82 قانون آیین دادرسی مدنی، مأمور ابلاغ باید در نسخه اول و دوم آگهی قید کند:

نام و مشخصات شما واضح و خوانا است

نام شخصی که از دادخواست مطلع شده است

محل و تاریخ ابلاغ

در واقع گزارش مأمور ابلاغ است که ابلاغ را تایید می کند. مأمور ابلاغ و سایر مأموران مکلفند ابلاغ را به دادگاه مسترد کنند. در صورتی که تشریفات قانونی توسط افسر انجام نشده باشد، باید مجدداً مراتب را ابلاغ کرده و حتی ممکن است به تعویق و تمدید شود.

https://hamyanedalat.com/

مصادیق مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی چیست؟

مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای محرومیت از داشتن برخی حقوق برای افراد است. این حقوق اجتماعی طبق ماده 26 قانون مجازات اسلامی به شرح زیر است:

1- داوطلب شدن در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا.

2- عضویت در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت وزیران و تصدی معاونت رئیس جمهور.

3- ریاست قوه قضائیه، دادستان کل کشور، رئیس دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری.

4- انتخاب یا عضویت در انجمن ها، شوراها، احزاب و انجمن ها به موجب قانون یا رأی مردم

5- عضویت در هیأت منصفه، معتمدین و شوراهای حل اختلاف

6- استخدام به عنوان مدیر مسئول یا سردبیر رسانه های گروهی

7- استخدام یا استخدام در کلیه دستگاههای دولتی اعم از قوای سه گانه و سازمانها و شرکتهای تابعه آنها، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نیروهای مسلح و سایر نهادهای زیر نظر رهبری، شهرداریها و نهادهای وظیفه عمومی. و وسایلی که برای درج قانون در مورد آنها نیاز به ذکر یا ذکر نام دارند

8- استخدام وکیل و تشکیل دفاتر اسناد رسمی و ازدواج و طلاق و دفتری.

9- به عنوان وصی، متولی، متولی، ناظر یا متولی موقوفات عمومی انتخاب شود.

10- انتخاب به عنوان داور یا کارشناس در مراجع رسمی

11- استفاده از نشان های دولتی و عناوین افتخاری

12- تأسیس، اداره یا عضویت در هیأت مدیره شرکتهای دولتی، تعاونی و خصوصی یا ثبت بازرگانی یا مؤسسه آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و علمی.

مدت مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی چقدر است؟

مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی با توجه به نوع جرم برای مجرم تعیین می شود. این مجازات که از 2 تا 7 سال به طول می انجامد، پس از این مدت از بین می رود، مگر در موارد تعلیق از قبیل شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی، شوراهای اسلامی شهر و روستا، عضویت. در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت وزیران و معاونت رئیس جمهور، ریاست قوه قضائیه، دادستان کل کشور، ریاست دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری که فرد به طور دائم از آنها محروم است.

آیا می توان به رأی قطعی دیوان عالی کشور اعتراض کرد؟

د رسیدگی در دیوان عالی کشور تحت عنوان تجدیدنظرخواهی انجام می شود که طبق قانون برای تشخیص انطباق یا عدم انطباق تجدیدنظر خواسته با موازین شرعی و مقررات قانونی است.

 یعنی در دیوان عالی کشور فقط رأی صادره از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر از نظر انطباق با قانون و شرع بررسی می شود و به محتوای پرونده رسیدگی نمی شود.

 با توجه به اینکه رسیدگی در دیوان عالی کشور به صورت رسمی و بدون حضور اصحاب دعوا انجام می شود، جز در موارد استثنایی، دیوان عالی کشور نسبت به قطعی بودن یا قابل تجدیدنظرخواهی رأی صادر نمی کند.

 بنابراین نتیجه می گیریم که دیوان عالی کشور تنها در صورتی به رسیدگی به احکام دادگاه های بدوی و تجدیدنظر می پردازد که از نظر آنها رأی مطابق شرع و قانون بوده و رأی صادره از دادگاه بدوی باشد. نمونه یا تجدیدنظر تایید و اجرا می شود. در صورتی که قانون و ادله در پرونده موجود باشد، دادگاه پرونده را به دادگاه صادر کننده رأی اعاده می کند.

اما در صورتی که رأی صادره از دادگاه بدوی یا تجدیدنظر بر خلاف شرع یا بدون توجه به ادله و دفاعیات طرفین و یا عدم رعایت تشریفات قانونی در رأی و عدم رعایت تشریفات. از چنان اهمیتی برخوردار است که موجب بطلان رأی می شود، شعبه دیوان عالی کشور رأی را نقض و به شرح زیر عمل می کند:

 در صورتی که عمل محکوم به جرم جرم نباشد و یا از نظر عفو یا سایر جهات قانونی قابل تعقیب نباشد، رأی غیر قابل تجدیدنظر یعنی رأی باطل تلقی می شود. پرونده برای رسیدگی مجدد به همان دادگاه یا هیأت عمومی ارجاع نخواهد شد.

 در صورتی که حکم قراری باشد یا حکمی که به علت ناقص تحقیقات نقض شده باشد، رأی به دادگاه صادر کننده رأی ارجاع می شود.

 در صورتی که رأی به دلیل عدم صلاحیت ذاتی دادگاه صادرکننده رأی نقض شود، پرونده به مرجعی که دیوان عالی کشور صالح بداند ارسال می‌شود و مرجع مذکور نیز مکلف به رسیدگی است و برخلاف نظر دادگاه نمی‌تواند از آن سرپیچی کند. سفارش.

 در سایر موارد در صورت عدم رعایت یا عدم رعایت قانون، دادگاه پس از نقض رأی، پرونده را به همان دادگاه ارجاع می دهد، یعنی در صورتی که رأی از دادگاه بدوی صادر شده باشد، دادگاه ارجاع می نماید. پرونده به شعبه صادرکننده رأی قبلی. همین دادگاه آن را برای رسیدگی مجدد به شعبه دیگر می فرستد. همین رویه در مورد تجدید نظر نیز صادق است.

تماس با بهترین وکیل دیوان عالی کشور