وکالت

مصادیق مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی چیست؟

مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی به معنای محرومیت از داشتن برخی حقوق برای افراد است. این حقوق اجتماعی طبق ماده 26 قانون مجازات اسلامی به شرح زیر است:

1- داوطلب شدن در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا.

2- عضویت در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت وزیران و تصدی معاونت رئیس جمهور.

3- ریاست قوه قضائیه، دادستان کل کشور، رئیس دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری.

4- انتخاب یا عضویت در انجمن ها، شوراها، احزاب و انجمن ها به موجب قانون یا رأی مردم

5- عضویت در هیأت منصفه، معتمدین و شوراهای حل اختلاف

6- استخدام به عنوان مدیر مسئول یا سردبیر رسانه های گروهی

7- استخدام یا استخدام در کلیه دستگاههای دولتی اعم از قوای سه گانه و سازمانها و شرکتهای تابعه آنها، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نیروهای مسلح و سایر نهادهای زیر نظر رهبری، شهرداریها و نهادهای وظیفه عمومی. و وسایلی که برای درج قانون در مورد آنها نیاز به ذکر یا ذکر نام دارند

8- استخدام وکیل و تشکیل دفاتر اسناد رسمی و ازدواج و طلاق و دفتری.

9- به عنوان وصی، متولی، متولی، ناظر یا متولی موقوفات عمومی انتخاب شود.

10- انتخاب به عنوان داور یا کارشناس در مراجع رسمی

11- استفاده از نشان های دولتی و عناوین افتخاری

12- تأسیس، اداره یا عضویت در هیأت مدیره شرکتهای دولتی، تعاونی و خصوصی یا ثبت بازرگانی یا مؤسسه آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و علمی.

مدت مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی چقدر است؟

مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی با توجه به نوع جرم برای مجرم تعیین می شود. این مجازات که از 2 تا 7 سال به طول می انجامد، پس از این مدت از بین می رود، مگر در موارد تعلیق از قبیل شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی، شوراهای اسلامی شهر و روستا، عضویت. در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام یا هیأت وزیران و معاونت رئیس جمهور، ریاست قوه قضائیه، دادستان کل کشور، ریاست دیوان عالی کشور و ریاست دیوان عدالت اداری که فرد به طور دائم از آنها محروم است.